Unutabilsem!

Sesinin zarafetiyle kuþattýðý halimi
Nefesinin þad ettiði gönlümün hazin sahnesinde ki þevkini
Firakýnla sendelediðim o masum gözlerini, bin hüzün bahþeden esenliðini
Hicranýn teslim almýþ olduðu sine-i melalimi, boyun büktüren sessizliðin her halini


Nazar ettiðim ve yâd ettiðim edebini
Zihinlere taþ çýkartan bilgeliðini, duruþun en naif fevkini
Ayan etmediðin, bakýþlarýný gizlediðin o meþum katreni, düþler sökününü
Taltif ederek, hamiyet göstererek lütfettiðin hilmini, lal olmuþ dilinle efsun ettiðini


Hale destan olan ve sancýyla ayýltan
Dilin sarf ettiðini, kalbin titrediðini, baþka farkla anlatan
Hasretin tavýný, bahtýn cenahýný, sabrýn ilhamýný, kanaat zanaatýný okutan
Hadiselerin sulbünden, medet ikliminden, umudun ayan olduðu rahlesindeki esinden


Sayfalarý bir bir açtýran hikmetinden
Söz ediyordun aþkla ve o vakit alýp ummana sürüklüyordun
Kýrmadan, kelimeleri katlamadan, cümleleri uzatmadan, meramý hal ahundan
Divan edebiyatýnýn meftun býrakan hülyasýndan düþlerin insicamýnda anlattýðýndan


Ne dede efendiyi, ne tamburi cemil beyi
Senanýn ve sancýnýn sazýn dilinden, hicranýn her badesinden
Güftelerin kadrinden, ressamýn tuvalinden, hattatýn sabýrlý nefesinden giderken
Baþka diyarlara götürüyordun ruhun hüznünü dindiriyordun, aþkla yüzleþtiriyordun


Tutkunun, meraký celbeden saikasýndan
Nedenlerin zihnimi iþgal eden ablukasýndan kurtarýyordun
Göçüp giden sine-i sürurumu yeniden ilga ederek, nefesinin azizliðini sarf ederek
Meftun býrakýyor gönlümü þad ediyordun hissettirdiðin ve varsa hiç unutamýyordum



Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: