Gidecek bir yerim yok benim. Sürgündeki bir yazar gibiyim. Arkadaþlar beni konuþmuþ dün, Moralimi biraz bozar gibiyim.
Eski evimiz konusu olmuþ sohbetin, Yüzleri yok demiþler Noyan’la Bülent’in Ufuk’un, Adnan’ýn, Erol’un ve Hasip’in, Uzaktan seslerini duyar gibiyim.
Ayný fotoðrafta deðiliz þimdi, Ayný mahallede oturamayacaðýmýz da belli. O güzel günleri düþündükçe, ‘Yeniden doðsam’ der gibiyim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
knoyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.