Hüzünlü gecelerin sonu fýrtýnalý sabahlardýr. Sonunda Güneþin yedi rengine bürünmüþ, Bahardýr akþamlar. O Baharýn Güneþi yakýyor içimi, Ne kadar sevdim biliyorsun ben seni.
Derken;Kan ter içinde uyandým. Yüzüm,gözüm yaþlý tüm bedenim ýslak. Gördümki göz yaþlarýmmýþ,buz gibi süzülen yanaklarýmdan. Vücudumda bir titreme,çýrpýnýyor kalbim delicesine.
Kâbusmu desem nedir? Birden Allah’ýma sýðýnýp þöyle bir silkiniyorum, Birde ne göreyim! Karþýmda tüm güzelliðiyle,salýnarak gülümseyen sen.
Oldumu þimdi? Bak yine yaptýn yapacaðýný,uyandýrdýn beni, Þarkýlarla özleþtirdiðim seni, dinlediðim o tatlý düþlerden.
Oysa her gece yaptýðýn ayný þey deðilmi? Neye yarýyor anlamýyorum . Sonunda býrakýp gitmiyormusun,beni tek baþýma?
Varsýn olsun be Bebeðim,içinde sen varsan o düþlerin, Açýktýr her zaman kalbimin kapýsý sana.
Gözlerimden dökülen yaþ,damarlarýmdan akan kan helâldir, Sevginle titreyen kalbim eðer avuçlarýndaysa. Biliyormusun; Bendeki adýn;"ÝKÝNCÝ BAHAR ’dýr senin!...
Adil Muzaffer
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adil Muzaffer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.