UNUTULDUM MU?

Adý Umut’tu
Doðar doðmaz kayýtlamýþlardý
Yüreðini yoksulluða
Garipliðinin ötesinde
Kimliðinin ne olduðunu bilmezdi
Ürkek bir tavþan gibi
Karnýnda açlýðýn büyük boþluðunu taþýrdý
Nedeni bilinmez gidiþatýn içinde
Yarýnlarý için vuruþurdu

En çok
Gözlerine gülmeyi öðretemediðine üzülürdü
Çünkü bakýþlarýnda hep acýnýn tarifi vardý
Ne zaman hayal odalarýnda gezinse
Yoksulluðu anons edilirdi
Ve yýrtýk pantolonu
Manþet atardý garipliðine

Gündüzleri yetmezdi yüreði havayý soluklamaya
Gecelerde büyür büyür
Bir kapý açýlýrdý isyana doðru
Fitili çekilmiþ bir el bombasý gibi patlardý
Bakmayýn adýnýn Umut olduðuna bakmayýn
Yarýnlarý hep umutsuzluðu saklardý

Adý Özgür’dü
Önce uygarlýk linç etti onu
Medeniyetsizlik adýna
Sonra zincirledi elinden ayaðýndan
Yoksulluk kelepçesiyle
Terk edildi tutsaklýðýn açlýðýna
Sanki geceyi topraða o indirmiþ gibi
Gülleri menekþeleri o soldurmuþ gibi

Oysa o ýssýz dalgalardaydý
Dipsiz kuyulardaydý
Yitirmiþti sevmeleri
Gündüzleri kýtlýk kýran
Geceleri desen canýna düþman
Yaþamýn sebebi neydi bilmezdi
Sadýk bir bekçi gibi gölgesini takip ederdi
Ýptal etmiþti çünkü hayat onu
Sessizliðindeki binlerce isyanla baþ baþa býrakarak
Bakmayýn adýnýn Özgür olduðuna
Kendisi güvercin tutsaklýðýndaydý

Adý Gül’dü
Salývermiþlerdi kara mevsimlere
Özlemini çekerdi hep baharlarýn
Nerde doðmamýþ bir gün varsa onundu
Iþýða aykýrý düþen gözleriyle
Karaya mahkûmdu
Yine de hayattan þikâyetçi deðildi
Açlýðýný hatýrlatmasaydý vitrinler
Belki de hiç kederlenmeyecekti

Ama bütün çabalarýna raðmen
Ýnadýna büyüdü içindeki yangýnlar
Günah meydanlarýnda buldu kendini
Suçüstü yakalandý gururuna
Düþ oldu yalan masallara
Zulüm dolu gecelere astý kahkahalarýný
Her maskeli çehrede
Bin kez öldü bin kez dirildi
Ýçindeki insanlýðý her ne kadar isyan etse de
Onunla kirlendi geceler
Onunla anlam kazandý
Yalan dudaklardaki yalan yeminler
Bakmayýn adýnýn Gül olduðuna
Mekânýdýr kara mevsimler

Yurdagül ÖZAY

Müzik:Ruhi BÝRKALIR
Sosyal Medyada Paylaşın: