KOZAN’I GÖRMEDEN GİTME
Adana’ya yolun, düþerse eðer…
Kozan ilçemizi, görmeden gitme!
Her köþesi güzel, bir ayrý deðer.
Gönül baðýmýza, girmeden gitme!
Tertemiz her taraf, her köþe bucak
Ýnsaný çok candan, sýcak mý sýcak
Gelen misafire açarlar kucak.
Kalpten kalbe köprü, kurmadan gitme!
Baharda portakal çiçeði açar,
Esans dökmüþ gibi, kokular saçar.
Sanki ruh bedenden cennete uçar.
Böyle mutluluða, ermeden gitme!
Portakal cenneti, Kozan diyarý…
Dillere destandýr, Kuytucak narý.
Yüksek daðlarýndan getirip kar’ý,
Pekmez ile onu, karmadan gitme!
Tarihi köprüden gelip geçilir,
Kozan’ý gördükçe gözün açýlýr.
Savruk’tan su gelmiþ, zevkle içilir.
Çeþmenin baþýnda, durmadan gitme!
Kozan daðýnda var, tarihi kale…
Zirvesinde bayrak, sanki meþale…
Ya da dað baþýnda açmýþ bir lale…
Bayraða bir selam, vermeden gitme!
Camileri dolaþ, gelmiþsin madem.
Maneviyat ile tam olur bu dem.
Büyük cami derler, adý Hoþkadem.
Secdeye yüzünü sürmeden gitme!
Sözlerim doðrudur, sevmem yalaný.
Mis gibi havasý, boþ ver kalaný…
Ormanlar içinde piknik alaný,
Þöyle Daðýlcak’a varmadan gitme!
Þu yalan dünyada Kozan’dýr tapum.
Varsak boyundaným, yiðittir yapým.
Gelen dostlarýma açýktýr kapým.
Akgül’ün hatrýný sormadan gitme!
KEMAL AKGÜL(11.05.2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.