ÖMRÜM

Meçhule yol alýyor, doludizgin her günüm
Battý umut güneþim, tuþ oldu ömrüm benim
Hayallerim kör topal, hüzünlü geçti dünüm
Çile meydan okudu, tuþ oldu ömrüm benim

Girdim kaynar kazana, yanýp tutuþtum her dem
Acýlar gölgem oldu, þaþýrdým nere gidem
Ýçimde bin ayrý dert, kavurur nasýl edem
Mevsimlerim deðiþti, kýþ oldu ömrüm benim

Düþtüm dert kuyusuna, görünmez asla dibi
Hicran yaðmuru yaðdý, taþtý yüreðin cebi
Kýsa sürdü sevinçler, saman alevi gibi
Dumansýz yanýyor can, boþ oldu ömrüm benim

Baðýma bülbül deðil, her daim baykuþ kondu
Temmuzun sýcaðýnda, ruhum bedenim dondu
Yanar daðlarýn lavý, bu avucumda söndü
Kan doldu gözlerime, yaþ oldu ömrüm benim

Dikenine katlandým, kokladým gülüm diye
Siper ettim göðsümü, korkmadým zulüm diye
Ýpe dizdim hasreti, bilmedim ölüm diye
Dosta doðru giderken, kuþ oldu ömrüm benim

Derman kalmadý candan, söndü gözümün nuru
Yoluna halý oldum, tanýmadým gururu
Dizinde arar oldum, ömür boyu huzuru
Bulamadým bir sýrdaþ, taþ oldu ömrüm benim

IÞIK gönül daðýnda, gam eksilmedi gitti
Hayat denilen handa, yaþanan günler bitti
Hüzünlerim devleþti, çektiðim bana yetti
Umudumu yitirdim, düþ oldu ömrüm benim

Azimet IÞIK 23.04.2010 Saat. 00.11 kumbara ÞÝLE ÝSTANBUL

Not: Þiirime yorumuyla destek veren Gamze DAÐ bacýma saygým çokçadýr













Sosyal Medyada Paylaşın: