Gül bahçesinde bir gülüm,
Sarý bir gül...
Kendi rengimde kendi kokumda.
Ýncecik bir dalda.dikenleri küçücük,
Kendini Apollo zanneden siyah bir güle dolanmýþ yaþayan,
Sarý bir gül...
Kendi topraðýnda geliþip büyüyen,
Yaðmurlar yaðdýkça sevinen,
Topraðýna sýký sýký sarýlan,
Derinlere kök salan,
Ýki tomurcuk büyüten,
Sarý bir gül...
Kimse için þekil deðiþtirmem.
farklý görünmeye çalýþmam.
Yapraklarým koparýlýrken bile,
Ayný,kendi kokumu salarým.
Ben sarý gül.Ölümsüz deðilim.
Bir gün Solup,toprak olacaðým.
Ama hayatým son bulmayacak.
Topraðým,Ýki tomurcuðumu besleyecek
O zaman diyeceðim ki ömrüm boþa gitmemiþ.
Beni kokum için sevenler hariç.
Hiç kimse anýmsamayacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.