mezopotamya ovasýnýn incisi
Kýzýltepe’de
bir ciðercide/bir öðle vaktinde
dayanmaz açlýðýmý dindirmek için
iþtahlý iþtahlý
kuþbakýþý yiyorum afiyetle
ben midemi düþünürken
dürümden büyük büyük parçalar koparýrken
yanýmdan esmer mi esmer kýzlar
çelimsiz ihtiyarlar
ve anneler günü olsa da çaresiz anneler resmi geçit yapýyor
o an
o bakýþlarda yediðim ne varsa kursaðýmda kalýyor
alýyor beni bin bir düþünce
çýkamýyorum manzaradan kendimi ona ince ince verince
mevsim mayýs
yakýcý güneþ gökte her þeyden habersiz dans ediyor
yerde ise yoksul insanlar yaþamaya çalýþýyor
yaþamaya tutunuyor
güçleri el verdikçe
mesela bir çocuk
mendil satýyor
atýyor kendini arabalarýn önüne
eve ekmek götürmek için küçük bedenini salýyor ölüm yönüne
on üç kurþunla babasýyla aramýzda ayrýlan
uður kaymaz güvercinin bulvarý civarýnda
mesela bir kadýn cigara içiyor
çocuðu kendini paralarcasýna aðlýyor/belli ki bir þeyler istiyor caný
daðlýyor mor daðlarý/daðlar da aðlýyor bu duruma
ama umrunda deðil bu vahim tablo annesi için
hayat devam ediyor nasýl olsa
nasýl olsa
o da büyürken aðladý
baðladý boynuna hayatýn acýmasýzlarýný
bitmek bilmez sýzlamalarýný