Aşkta da Yalnızız Aslında
Böyle þeyler yapar mýyým ki; bir daha! ASLA!
Þiirler yazar mýyým sanýrsýn bir baþkasýna,
Yazdým da ne oldu ki sonunda,
Kaldým kendi hüzünlerimle baþbaþa...
Bir arkadaþ þöyle demiþti bir ara,
Doðarken de ölürken de yalnýzýz bir baksana,
Þöyle bir baktýðýmýzda yaþarken de yalnýzýz aslýnda,
Þöyle bir bakarsak yalnýzýz aþkta da...
Karþýndaki sevmiyorsa senin sevdiðin gibi,
Senin bölündüðü gibi bölünmüyorsa geceleri,
Yanmýyorsa seninki gibi yüreði,
Senin kadar sevecek de o zaman yanacak ta ki...
Yoksa maþukun bile umursamýyor ne hissettiðini,
Ona ne yüreðin olmuþsa yangýn yeri,
Ama hissederse derinden bu sevgiyi,
O zaman dönüyor etrafýnda pervane misali,
Aksi takdirde aþk bile yalnýzlýðý daha derinden hissetmek gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.