BENİM ANNEM

Gönlü zengin,yaþantýsý fakir annem,
Hak desen onda, adalet desen onda.
Babam gelmeden eve,
Ne bizi otuttururdu sofraya,
Nede biraz fazla ýsýnalým diye
Ne odun nede kömür atardý sobaya.
Hep beraber yenilecek,
Hep beraber ýsýnýlacak diye.
Alýþtýrmýþtý bizide kendi düzenine.
Ne olursa olsun evde suratlar asýmayacak,
Kimse kimseyi þikayette bulunmayacak.
’Uslu durun çocuklar,herkes dersinin baþýna,
yorgun geldi babanýz biraz uyuyacak’
Kulaðýmda çýnlar hep bu sözleri,
Birkez seslensem sanki duyacak beni.
Güler yüzlü sýcacýk,sanki dünya meleði.
Her Ramazan ayýnda,
Komþu yemeðinin tadýna tuzuna bakan,
Bakarkende karnýný doyuran.
Yiyerek deðil doðrayarak hayatý bilen.
Yokluktan var etmeyi bilip,
Kocasýna (ustasýna) omuz veren,
Hayatýmýzdaki acýlarý bize bal eyleyen.
Kocasýna yar,
Çocuklarýna ana olmayý bilen.
Kocasý gittikten sonra,hasretine dayanamayan,
Omuzlarý düþüp beli bükülen,
’Çocuklar o bensiz yapamaz’ deyip
Babamýn arkasýndan,daha 1 yýl olmadan,
Kendiside giden.......
ÝÞTE BU BENÝM ANNEM.


Acým çok taze caným annem,Anneler günün kutlu olsun.Mekanýn cennet olsun.


GÜLER GÜLTURAN







Sosyal Medyada Paylaşın: