Ruhumun derinliðinde depremler yaþýyorsun Yerin saðlam olsa ne, olmasa ne? Söylediklerinle þahlandý uçsuz düþünceler Beni sonsuz sevsen ne, sevmesen ne?
Sanma ki dil sustu diye gönül mahkum Gün gelir yüreðe konduðun gibi düþersin Sanma ki sevdim diye unutmak namümkün Unutma! Sevmeyi bilen unutmaya da mahkumdur
Kirpiklerimin ucundan yanaðýma düþen bin damla Bu halde dudaklar gülse ne, gülmese ne? Çatýlan kaþlarýndan göðsüme inerken þimþekler Terin tenimde erise ne, erimese ne?
Sanma ki papatya varken baþka gül açmaz Gün gelir kardelen de zamansýz açar Sanma ki doðru falý bir tek papatya söyler Unutma! Papatya’nýn fallarý da bazen yanlýþa gebe…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semihhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.