yüzünü çiçeklerle gömdüler anam sen giderken aðladým..............
yazýlýrken mezar taþýna adýn avazým çýktýðý kadar anamdýn... anam öylece kaldým...
ta yüreðimden döküldü bir ses bir sevecen bakýþ bir sýcak gülüþ ittim topraðý bütün gücümle ellerimde acý delik deþik geçti zaman sordum dediler "budur ilacý "
senden sonra büyüdüm anam çekip gitmeyi düþündüm kimi zaman bazen korktum bazen utandým insanlýðýmdan sözünü dinlemedim anam... hem ; öksürük de hiç yakamý býrakmadý "ýhlamur iç "derdin ya içmedim anam... bir avuntu vardý aklýmda paptyalarý sevdim hep , týpký senin gibi ama alýþkanlýðýmdan...
yokluðun yalnýzlýk þarkýsýydý yüreðimin hüznüme nafile söverken, ellerimde terkedilmiþ bir resim ah anam ! aklýmdan çýkmadý gözlerin... gözlerin yemyeþil gözlerin zümrüd-ü anka ve sana sevgim sadece sadece bir mýsra...
"aynada her baktýðýmda yüzümün tamamý sen"
not; tüm annelerimizin anneler günü kutlu olsun bu þiir benim gibi anneler gününde annesiz olanlara...
Nebile Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
nebile bakıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.