ELLERİM ÜŞÜYOR ANNE

ellerim üþüyor anne
ne zaman deðse gözlerim hayaline
binlerce yusuf oluyorum kuyu diplerinde
binlerce yakup kör köþelerde

ellerim üþüyor anne
sahipsiz mekanlarda
terkedilmiþ yaþamlarýn, köhne saltanatlarýn
bir yudum nefesi için

ömür satýyorum anne

granit kalplere yenildim
reyhanlarýn kokusunu üfledim ruhlara
imbiklerden geçirip
gökkuþaðý ekerken uçurumlara
ellerinden düþürme

tut beni anne...

ellerim üþüyor anne ...
zehir zemberek ayazlar vuruyor
ateþinde tutuþurken karanfiller
yaprak yaprak dökülüyorum dalýndan
mevsimim sensin

sensiz üþüyorum anne...


kuduz nefsin ziyafetindeyim
bozuk bir ömrün kenarýnda
yaþanmýþlýðým bu kadar iþte


yokluðun kesiyor þimdi avuçlarýmý
sesin kulaklarýmda son türkü
gözlerim duvar diplerinde
ellerim üþüyor...

sana geliyorum anne...

AYÞE IÞIK UYANIK


Sosyal Medyada Paylaşın:

ayşe ışık Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

BENDE BİR HAL VAR HAFIZ... SORMA HALİMİ MAHİR ÖYLE OLSUN... AY DÜŞÜNCE GECEYE HALDEN DÜŞTÜM HAFIZ... ADIM ÖMER... REHNÜMA'YA (s.a.v) DÜN GECE İLLA Kİ SABIR ASİYE... SEN BİLMİYORSUN