KÜÇÜK KIYAMET

Geç olmadan gel kendine
Dünya senden býkar bir gün
Kanma nefsinin fendine
Pençesine takar bir gün

Kulluk borcun öde peþin
Yoksa yaman olur iþin
Fýrsat varken gel sen düþün
Ýsyan eder çeker bir gün

Malýn mülkün fayda vermez
Hiç kimseyi gözün görmez
Nutkun durur aklýn ermez
Tende þafak söker bir gün

Azrail emiri alýr
Gör ansýzýn çýkar gelir
Yaþlý, civan demez bulur
Hesabýna bakar bir gün

Bak gidersin apar topar
Senin kýyametin kopar
Yakýnlarýn mezar yapar
Göz yaþlarý döker bir gün

Günler, Aylar, Yýllar geçer
Ruh dünyadan elbet göçer
Ýmam sana kefen biçer
Musalla’da yýkar bir gün

Dar tabuta bindirirler
Son durakta indirirler
Yön kýbleye döndürürler
Toprak üstten çöker bir gün

Baþ ucunda mezar taþý
Sapmaya vurursun baþý
Ýþte bu insanýn tuþu
Kabrin seni sýkar bir gün

Evlat ayal aðlasada
Yüreðini daðlasada
Kara yaslar baðlasada
Hepsi boynun büker bir gün

Der Hüseyin yana yana
Sanma ölüm yoktur sana
Ansýz gelir ölüm cana
Son piþmanlýk yakar bir gün

Hüseyin Çolak 08.05.10
Sosyal Medyada Paylaşın: