İSTANBUL

29 Mayýs 1453
Þükranla anýyorum yirmidokuz Mayýs’ý
Muþtuyu müjdeledi bir dört beþ üç sayýsý

Tekfur maðrurlanarak, bakarken kalesinden
Fatih atýn sýrtýnda, tutunur yelesinden

Mandanýn gayretine kadýrgalar muhtaçtý
Ortaçað utanýnca yeniçað kucak açtý

Yetkiler paylaþýldý toplanýlan þûrâda
Ýstiþare yapýldý, muhasara burada

Yeryüzünden yükselip yýldýzdan nur saðdýlar
Karanlýðýn kalbine ay misali doðdular

Müjdelenmiþ müjdesi çok önceden verilmiþ
Ebu Eyyub Ensarî at sürerken görülmüþ

Yüreklerin hasreti surda gedik açtýran
Güle döndü gönüller eller açýldýðý an

Gönülden görenlerle, gönülden irtibatlý
Her asker farklý yerden Hasan da Ulubatlý

Her hücum oluþunda, göz kýrptý surda taþlar
Müjdeye mazhar oldu bahtiyar arkadaþlar

Malý, caný kaygýsý halkýn kafatasýnda
Bize emanet dedik o þehrin ortasýnda

Tüllenen karanlýklar okþayýnca ýþýðý
Haneler aydýnlandý nur kaplandý eþiði

Sevgiliyi huzura kabul buyurduðu gün
Yedi tepe yedi gök arasýndan göründün

Þöyle el yordamýyla yokluyorum nerdesin
Ne ben eski haldeyim ne sen eski haldesin

Gerilmemiþ yaydayým, yerlere düþüyorum
Yürek ateþten beter, yandýkça üþüyorum

Talih kuþu konacak, omuz arar süzülür
Hançerlenen liyakat ihanete üzülür

Lale bahçelerinde leyli leyli dolanýr
Laleye meyl indiren rengarenk ebrulanýr

Kýyýda kýrýk gemi heybetinden utanýr
Yelken açan yiðidi göz kýrpmadan da tanýr

Duygular kýpýrdaþýr gönül evim tüllenir
Ufukta bahar var ki bað bahçeler güllenir

Gözükara nefese mahkum olmuþ bir ney’im
Senin aþkýna düþtüm, sensiz de seninleyim.

Çark-ý Devran (sy. 186)
Sosyal Medyada Paylaşın: