Analar günümüş

“Amele Mektuplarý – 1“


Merhaba benim caným anam
Nassan eyisen inþalah?
Ben eyyem çoh þühür.

Seni ve bubamgili özlemiþem,
Burnumda tütisiniz.

Ne zamandýr yazamamýþtým siye
Ahþam erken yattý arhadaþlar
Beni uyhu tutmadý,
Ahlýma, göynüme düþtünüz.

Buðün þantiyede öyle yemeðini yerken
Memed gösterdi gastede
Analar günümüþ pazar günü.
Onun anasý yoh, çocukken ölmüþ
Teyzesi analýh yapmýþ
Gidemde elini öpem dedi çocuh
Ýçim cýz etti valla.

Anam, nurum, caným,
Dünyaya getirenim,
çilemi naz etmeden çekenim
ben de ne çoh isterdim gelem yanýna
öpem elini doya doya, gohlayam seni
tarayam saçýný, sarýlam sýhý sýhý
ah anam, anacým özlemiþim seni…

Ama gurbet eþte, iþ var, gelemem ki
Gerçi buna da þühür, çok þühür ki iþim var
Ama þu arabanýn borcunu bi ödeyelim
Gitmem bi daha heçbiyere
Canýma yetti hasret…

Neyse anam, bubama
Teyzemgile, dayýma, bi de þeye
Ayþe’me, bol selâm et.

Yaza düðünü yaparýz inþalah
ama sen deme biþey gýza, ben derem
Mübarek ellerinden öpmüþem
Beni de merah etme sahýn
Hasretinizden baþha derdim yohtur.

Allah’ýma emanet olun hepiniz,
hayýrsýz evlâdýn Amed…


12.02 – 6 Mayýs 2010
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: