yalnızlık

yalnýzlýk ne zor bilemezsin
kelimeler uçuþur havada baþýboþ
kulaklarýn alýþamaz anlamadýðý seslere
sýcak yataðýna uzanýr gibi boylu boyunca
hüzünler serilir ansýzýn yüreðine

yalnýzlýk ne zor bilemezsin
an olur insan kendinden korkar
bir yabancý gibi bakar aynada resmine
bilmediðin sancýlar tutar geceleri
sebepsiz bir ayrýlýk oturur gözlerine

yalnýzlýk ne zor bilemezsin
asfalt yola ziftlenmiþ bir çakýl taþý gibi
yapýþýr yakana bir býkkýnlýk / yapýþýr düþüncene
sonra diyar diyar gezersin baþýboþ
bir bulut dikilir tepene
………………..bir gölge düþer güneþine

yalnýzlýk ne zor bilemezsin
canýna kastýn var gibi geceleri uykusuz
sigaranýn dumanýný tatlý tatlý savurursun geceye
düþünceye de bir zorun kalmaz artýk
……………………………………anlamýný yitirir
boþ gözlerin dikilir kapýya pencereye

yalnýzlýk ne zor bilemezsin
ellerini tutan olmaz buz gibi ýsýtamazsýn
bir yaþamaktýr bu kendi halinde özgürce
her þeyi gönlünce yerleþtirirsin yerli yerine
oysa iki kiþilik bir yaþam sýðmaz yüreðine

yalnýzlýk ne zor bilemezsin
rüzgâr yapraklarýný sallarken aðaçlarýn
sen bunlardan uzak kendi dünyandasýn
yollarda sürüklenirken yýðýnlar
koskoca dünyada tek baþýnasýn

yalnýzlýk ne zor bilemezsin
varsýn olsun sen bunlarý yaþama
varsýn olsun sen bunlarý bilme

17.02.1994

Sosyal Medyada Paylaşın: