Dört mevsimler, artýk fantastik renk veriyor Gönül, kalben sevdiðini yerlere seriyor Aþk ile iþ karýþmýþ, kedi köpek sarýþmýþ Çýkar uðruna, düþman çýkarcýlar barýþmýþ.
Bebek göz derin bakýyor, yürekler yakýyor Aþaðý düþen sular çok bulanýk þakýyor Sesler aldatmasýn, ruhunu kaybetmiþ dere Söz özünü yitirmiþ; sinmiþ tam orta yere.
Tatlý bir tebessüm ile yaklaþýyor hayat Acýlý kebap üstündeki ekmekler bayat Usta ile çýrak yer deðiþtirmiþ, çaktýrmaz Has güzel, dýþ güzelliðine bakmaz, baktýrmaz.
Tarifi oktur, paralý kulun karný toktur Yükseklerden düþenin, âlim doktoru yoktur Görmek için örmeli kel baþa ince çorap Gidiþ, gidiþ deðil; Bu gidiþin sonu harap. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.