KAÇMAYI BİLEMEDİM

felaket adým adým kapýma kadar geldi
basiretim baðlandý, kaçmayý bilemedim.
karabasanlar gibi çöktü de üzerime
silkinip, Allah diye, açmayý bilemedim.

renkler, sesler karýþtý derya damlada saklý
bu hayat hengamesi umduðumdan çok farklý
kýrýk kanatla çýktým kim verdiyse bu aklý
yere çakýldým birden, uçmayý bilemedim.

bu da geçer dediler, sadece ömrüm geçti
dostlar þarap yerine kýzýl kanýmý içti
yine de yüze gelip demedim niye seçti
belaya gel eyledim, göçmeyi bilemedim.

taþ bilip bedenimi sabrýmý sýnadýlar
bazen yüzüme gülüp çoðu kez kýnadýlar
hayat çelik-çomakmýþ sonunda anladýlar
hasat zamaný kaçtý, biçmeyi bilemedim.



Çanakkale 05/05/2010
Sosyal Medyada Paylaşın: