İSTANBUL AŞKIM

Ýskelede bir vapur;
Haydar paþada bekliyor beni,
Geliyorum ey güzel Ýstanbul’um.
Bilecik’ten bindim trene;
Sana geliyorum sana geliyorum,
Sana olan özlemim bir yana ;
Ogüzelim denizine sahiline vurgunum,
Bekle beni Ýstanbul geliyorum.

Þuan Haydarpaþa’dayým , bir vapur bekler beni.
Denizin kokusu, martý sesleri bekler beni;
Ýþte geldim caným, Ýstanbulum geldim.
O ,mis kokulu denizine geldim.
Martýlar gökyüzünde dans ediyorlar;
Denizin hoþ ,dalga sesiyle birlikte,
Vapurdan çýkan siren sesleri ;
Tam bir enstrüman eþliði gibi.

Güneþin batýþýyla, gökyüzü kýzýla boyanýyor;
Martýlarýn baþýmýzda çýrpýnýþlarýný,
Sanki bana ,hoþgeldiniz dercesine ;
Hoþbulduk martýlar ,hoþbulduk güzel Ýstanbul.

Denizin içindeki balýklar, küçük küçük daireler çiziyorlar;
Karþýda sýra sýra camilerde, dualar ediyorlar.
Ve yaklaþýyoruz Emin önüne doðru.
Orada ise ;ekmek parasý için koþturmalar;
Geçim derdine düþmüþ, herkez seçim deðil.
Ah be Ýstanbul, taþýn topraðýn altýn derler.
Yurdumuzun, ayrý ayrý bölgelerinden gelmiþler;
Kimileri yuva kurmaya, kimileri ise okumaya.
Ah be Ýstanbul ,sen kimlere kanat gerdin kucak açtýn.

Bir vapur bekliyor beni karþýda;
Beni denizin, deryasýna götürmek için.
Vapur ise kargibi ;
Denizden gelen dalgalar,
Saçlarýmý okþarcasýna savuruyor.
Karþýdan görünen dalgalanan, þanlý bayraðým
Ne güzel de yakýþmýþ Ýstanbulu’ma.

Yanýmda bay bayan þarkýlar söylüyorlar;
Bense denize karþý þiir yazýyorum.
Sevinç nidalarýný duydukça eþlerin;
Yürekleri nekadar güzel diyorum.
Vapur ineceðimiz yere yaklaþtýkça;
Balýk ekmek kokusu geliyor .
Aklýma Karadeniz’im;
Sinob’um gelir.
Of of deyivermiþim oracýkta.

Ýþte be Ýstanbul’um geldim bak;
Sadece senin için geldim senin;
Ah Ýstanbul ah ,þimdi seninle olmak vardýya!
Elimde olsa, hiç ayrýlmazdým senden;
Hep seninle uyumak, seninle kalkmak isterdim.
Ah Ýstanbul ah ,seviyorum seni .
Taþýna topraðýna ;
Seni yaratan Rabbime kurban olurum .

Oturdum bir Orhan Veli Kanýk bankýna.
Yad ettim, þairimizin þiirlerini;
Ýstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalý.
Geçiyorlar yanýmdan binlerce insan;
Bir yabancý gibi bakýyorum.
Ey güzel Ýstanbul ,sen kimleri kucaklýyorsun?
Fakir yoksul ayýrmaz;
Zenci beyaz ýrk ayýrýmý yapmazsýn.
Sen hepsine kol kanat gerersin caným Ýstanbul’um.

SONGÜL BOZKA ÖZGÜN(AÐLAYÜREÐÝM)
17.04.2010 SAAT:21.00
ÝSTANBUL HATIRALARIMDAN

Sosyal Medyada Paylaşın: