"Biz"i tekilleþtiren o ayrýlýk cümlesini, Suratýma çarptýðýndan bu yana, Neredesin ve nasýlsýn bilmiyorum...
Sen farkýnda deðildin belki; Mutsuz olduðunda kan damlardý yüreðimden. Ve senin sevincinle aydýnlanýrdý ruhum. Yaptýðým her hatada nefret ettim kendimden !!!
Üzgün olduðun zamanlar saçmalardým; Sýrf sen gül diye. Gülerdin ve ben susardým. Çünkü korkardým; Tebessümlerini hep çocuk telaþesiyle, Olmadýk yerlerde býrakýrdýn.