Gönlümün sessiz devrimiydi aþka aðýt yakýþým, seni anarak. Bukle bukle düþtü anlýmdan yanaðýma okþadýðýn saçlarým, yangýn sancýlarý býrakarak. Ellerinin titreyiþinde tutuklu kalsaydým. Gözlerinin yaþýnda bir tuz olsaydým sonsuza dek. Ne bileyim!!!! Ya da Hiç doðmasaydým keþke sensizliðin hüküm süreceði zamanlara. Ne koyu bir yalnýzlýk hýrkasý almýþým üzerime. Ne derin bir sessizliðe kelepçelemiþim ruhumu böyle. Bir kadýn ve bir erkek hayat yolunda birlikte ölüme yürürlerdi sanýrdým. Yok... Yok....... doðru deðilmiþ öyle.... Kaderi kaderi unutmuþum!! Biri kalýr biri gidermiþ.....
ALEV YAVUZ 04/05/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.