Gidenleri Andıkça....

Hani, “Gelmeyin üzerime giderim...” demiþtim, gittim.
Hüzünlerin uðurlamasýnda özgürlüðe gittim.
Hâlâ soruyormuþsun tanýdýklardan telaþ içinde, neredeyim
Bazen, ses olup yol boyu dizili direklerin tellerindeyim,
Bazen de bulut bulut, mavi mavi özlemlerindeyim,
Özlersin canýmýn içi, özlediðinim bilirim...

Ne zaman bir yaprak görsen dalýndan koparak düþen,
Savrulup rüzgara baþýboþ giden,
Ve ardýnda diðer kurumuþ gazelleri sürükleyen,
Takýlýp çitlere, engellere yýðýnlarda biriken,
Saðanaklarda eriyip topraða eklenen,
Her bahar bir fidan olup, benim yeþeren...

Bazen ektiðim gözlerimle bulutlar içinden,
Süzülüp gökyüzünde rüzgar rotalý seyrindeyim.
Bazen de göz yaþlarýmýn birikimiyle yüklenmekteyim.
Ne zaman yeþil mi yeþil bir parka görsen,
Belki içinde baþý dik duran “O” birisiyim
Yaslý/yasaklý yaþlar içinde uðurlamasýz gidenlerdenim...

Narin parmaklarýnla boðazýna yapýþtýðýn,
Hüznünle baþýný yasladýðýn þarap þiþesindeyim.
Yýllanýp þarap gibi yudumlayýp içtiðin kadehindeyim.
Yaðýp bardaðýna düþtüðüm ve yanaðýna gönderdiðim,
Bir damla ile olsa da, sana eþliklerdeyim...
Saðanak olup geldim, þimdi gözünün önündeyim...

Ne oldu bir tanem?
Canýmýn içi,
Bak, iþte (!)
Elinde özenle tuttuðun kýrmýzý karanfilin kokusuyla,
Ýçindeyim.
Fark ettin, bilirim,
Ebediyen seninleyim...

< Nice gemiler kalktý bu limandan, gidiþleri uðurlamasýz, sessiz ... / Saklý kaldý hüzünlerle sevgileri içimizde, acýlarý çýðlýksýz, dilsiz...>


Kiraz Çiçeði
Gönül Ersin
03/05/2010
ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: