Bir kýyamettir kopuyor içimde Köprüden geçip giderken Hiçbir derdim olmadýðý halde Atývereyim diyorum kendimi denize
Bazý zaman dostlarla oturup Ýki laf ederken En sevdiðinin cebinden çýkýveren hikâye Gelir de yüreðinin en hisli yerine oturur ya Öyle oluyorum þimdi Konuþamýyorum Baðýrýp çaðýramýyorum Bakýyorum altýmdaki denize Ömrüme ne kadar kýymet biçtiðimi anlatýrcasýna
Unut gitsin durma üzerinde diyorsun Olmuyor ki be kardeþlik Bakma güzel görünüyoruz ama Paramparça olmuþ içimiz Ýðneyle iplikle anca tutturmuþuz bilmez misin? Ben de istemez miyim çekip gideyim Ardýmdan gölgem dahi gelmesin Ben istemez miyim çayýr çimeni yatak bileyim kendime Gökyüzünü bir yorgan gibi üzerime örteyim Sabah kuþlar uyandýrsýn beni göðsüme konup Gidip buz gibi bir derede -karpuz çatlatan derler ya hani aynen öyle- Sarmaþ dolaþ olayým Seviþeyim suyla Elbisemi dahi almadan koþayým çýkýnca sudan Öyle bir hevesle ki Bir tur Hatta birkaç tur atmak istercesine dünyanýn çevresinde Deliler gibi baðýr çaðýr koþayým!
Bilmez misin ben yaþýyorum ama Neler düþünürüm her gün her saat! Ne evladýma miras Ne karýma sevgi Ne dostlarýma kardeþlerime hatýra Hiç bir þey býrakmadan Hiç doðmamýþ gibi bitireyim hikâyemi istiyorum.
Nereden bileceksin? Sen hiç köprüden Böylesine geçmedin ki...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.