Vesikalı yârim.
“Eski Mahalle Muhabbetleri - 2” Sende mi ayný þeyi soracaksýn þimdi?
Bir deðil bin deðil, her gelen sorar aynýný. Yok nasýl düþmüþüm bu yola?
Yok kurtulmak istermiymiþim? Yok bir sevdiðim varmýymýþ?
Utanma, çekinme sor hadi…
Ne o, sustun birden. Utandýn mý? Ben anlatayým sen dinle bakalým.
Ýçersen buzdolabýnda soðuk bira var, bana da aç bir tane, ben de üstümü deðiþim.
Saðolasýn, afiyet olsun caným.
Ortaokuldaydým daha, neyin ne olduðunu bilmezdim.
Ama iri yarý kýzdým ha, diriydim. Erken serpilmiþim,
Okulda hocalar bile baþka bakardý bana, mahallenin esnafý desen öyle.
Orta ikinci sýnýfta baþladýlar peþime düþmeye
Kavga ederdi mallenin delikanlýlarý, yerlerdi birbirlerini benim için
kimi gözüme kimi saçýma laf atardý, kýsa deðildi böyle o zaman, belime kadar sarkardý.
Bi piç Erol vardý, dolmuþçu.
Boþuna dememiþler piç diye.
Mahallenin belâlýsý Orhan’ýn adamý.
Ýlk ondan duydum ayýp sözleri, “yavrum yerim o kalçalarý”
Demiþti ilkinde, nasýl utanmýþ, kýzarmýþtým. Koþa koþa gittim eve, aðla aðla.
Ama hoþuma da gitmedi deðil. Sonra göðüslerimden de ilk o bahsetti.
Kýzardým baþlarda, ama sonralarý, gözüm onu arar oldu yollarda.
Kocaman hani filmlerdeki kadýnlar gibi hissettiriyordu kendimi bana.
Ne zaman çarþýya gitsem, onun dolmuþunun geçmesini bekler
Bin bir bahane ile oyalanýrdým yollarda.
Babam ve komþular anlamasýn diye de yürürdüm yol boyunca.
Gelirdi sonra, dolu olurdu bazen araba, Ben beklerdim, o görürdü zaten
Eliyle iþaret ederdi, bekle gelicem diye. Ýndirir indirmezde müþterileri gelirdi hemen.
Nereye gideceksen ben götürürüm der di ama gitmek isteyen kim?
Vururdu arabayý dað yoluna. Ýlk sigaraya onla baþladým, ilk birayý da onla içtim.
Sonra. Sonrasý tahmin ettiðin gibi iþte…
Evlenicez dedi, kandým bende ve iki hafta sonra kaçýrdý beni.
Bi köye gittik önce. Ertesi gün gösterdi gerçek yüzünü.
Önce sarhoþ oldu, sonra sardý kuruyu, hem ýrzýma geçti
Hem dövdü saatlerce, bayýlmýmýþým…
Sabah uyandýðýmda baðlýydý ellerim,
Üzerimde leþ gibi kokan bir sarhoþ, gidiyor, geliyor.
Ödüm patladý, baðýrdým, aðladým, kurtulmaya çalýþtým.
Yalvardým býrakýn diye, tükürdüm, ýsýrmaya çalýþtým.
Adam baþladý vurmaya, etrafa baktým, iki serseri daha sýra bekliyor
Bi ara piçi gördüm para aldý adamýn birinden ve gitti…
Ne o dinleyemeyecek misin? Anlatmayayým istersen?
Sonra sermaye oldum iþte. Parayý veren ilk pezevengim Sinan’dý.
Beþ sene çalýþtým ona ardýndan pavyona þarkýcý oldum.
Bir tane de çocuðum oldu o þerefsizden…
Pavyona geçince deðiþti iþler, güzel elbiselerim, bi sürüde âþýðým oldu
Parasý da iyiydi hem, ortamý da. Lüks oteller, villalar, mâlikaneler.
Yatlar, katlar, mücevherler seriyorlar önüme. Yirmi yaþýndayým düþün.
Ýyi iþ yapar oldum, nâmým yürüdü. Zengin bir sevgilide buldum.
Kaset yaptý bana. Satmadý pek ama þöhretim, havam arttý.
O gavatta sýkýldý benden, ev almýþtý bana sözüm ona, palavraymýþ
Sonradan kovunca baþýndan kaldým kýzýmla beraber tek baþýma.
Döndüm tekrar pavyonlara, çare yok. Diploma yok, paramda yok.
Kapýsýna gidecek kimsem yok, eve dönecek yüzüm yok…
Ya böyle iþte. Gezdim memleketin her yanýný.
Kýzý bir ablam vardý, pavyon emeklisi, tövbe etmiþ
onun yanýna verdim, her ay gönderdim parasýný.
Ýçer misin bir bira daha?
Böyle iþte genç adam. Geçti mi merakýn?
Film gibi dinledin ama hayat böyle iþte. Gülmüyor kader herkese.
Ulan yine uykusuz býraktýn beni. Saat on bir olmuþ.
Yavrum sen bak keyfine, ben uyuyayým biraz.
Patlak gözlerle gitmeyeyim iþe yine…
05.24 – 2 Mayýs 2010 / Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.