VEFÂ'YA VEFÂ BORCUM

VEFÂ’YA VEFÂ BORCUM

Murat ettin lütfettin, var olmamý istedin.
Nur’undan parça kattýn. Ruhumda öz’e VEFâ.
Siz kimsiniz? Ben kimim? Diyerek hitap ettin.
Âlemi ervah’taki, verdiðim söz’ VEFÂ.
M M M
Koymadýn nefsimizin, elinde esir bizi.
Bin tane tarifçiyle, anlattýn kendinizi.
Ölürümde unutmam. Sana verdiðim sözü.
Her masnunda turran. Gördüðüm göz’e VEFÂ.
M M M
Ýndirdin ve anlattýn. Ayet ayet gösterdin.
Her Ayette bin sýrrý. Anlayan zekâ verdin.
Kâinatta ne varsa, bunun içinde serdin.
Her nimetinde olan. Çok ya da az’a VEFÂ.
M M M
Ezberledim yasini. Kur’an ý yýn kalbini.
Her surede yaþadým. Hayatým olan Din’i.
Kur’an’ý bahþettiðin. sevgili efendimi(sav).
Yaþayarak anlatmýþ. Bastýðý iz’e VEFÂ.
M M M
Hürmetine kâinat. Yaratýlan Efendim(sav).
O bana öðreticim. Kur’an ve Ýman Din’im.
Kýblem Kâbe Beytullah, izine benim yönüm.
Sürünmemiz bize zevk, aldýðým hýz’a VEFÂ.
M M M
Her Hadis’in Sünnetin, benim kurtuluþ ipim.
Hayatýmý kuþatan, Resûlün altýn küpüm.
Sünnetlerin yaþamam elde iyilik kapým.
Yollarýnda sürünen,elimle diz’e VEFÂ.
M M M
-1-






VEFÂ’YA VEFÂ BORCUM

Bir hadisin öðrenmek, bize hayat bahþeder.
Hadisin hayattaki, tatlarý tarif eder.
Ve senin sünnetlerin, doðru cennete gider.
Sýrat’ý müstakýymde, dizili biz’e VEFÂ.
M M M
Hadislerin Sünnetin, bize yýldýzlar gibi.
Senin Ehl’i Beyt’inse, rehberimizdir tabi.
Bir Hadisin Efendim,(asv) iyiliklerim kab’ý
Her emrine baþ eðip, sürdüðüm yüz’e VEFÂ.
M M M
Ehli beytin sahaben, tüm senin tabi i ni.
Sevdana denk sayarým, tebe i tabi i ni.
Yaþayarak göstermiþ, o zat’lar bize Din’i.
Zerre zerre yaþanmýþ, malûm ve giz’e VEFÂ.
M M M
Yüz yirmi dört bin nebii. Bir o kadar evliyaa.
Ýzinde ýþýk olmuþ, her biri yýldýz deryaa.
Kutbûl aktap ve azam, bilinen kutbûl ûlaa.
Onlarla baharlara, onlarla yaz’aa VEFÂ.
M M M
Sebebi hayatýmýz, anne ve babamýza.
Onlara hizmet için, çektiðimiz çabamýza.
Bilmeden hatamýzda, ince ve kabamýza.
Göz yaþlarým sildiðim, tülbente bez’e VEFÂ.
M M M
Ayaðýnýn altýna, Cennetler serilene.
Bizi beslemek için, hayatýný verene.
Rýzýk kazanmak gaye, türlü derde girene.
O vefa’kâr atamýn, yuttuðu toz’a VEFÂ.

-2-




VEFA’YA VEFÂ BORCUM

Ýnsan doðar ve yaþar, bu Dünya sýnav yeri.
Ýþte benim yaþantým, her günüm dert eseri.
Sýrrý tekliften beri, kendim bildim bileli.
Allahým(cc) dört mevsime, balaban baz’a VEFÂ.
M M M
Bir gün ekmek bitti, bir gün tuz bitti Yârabb.
Sýnavda sorumu bu, sevgim haz bitti Yârabb.
Bahar çabuk geçtide, iþte güz bitti Yârabb.
Ne verdinse bin þükür, Yârabb bin az’a VEFÂ.
M M M
Buharada VEFA’ya(ra), vefa talimi yapan.
Her can’a vefa edip, VEFA(ra) salimi yapan.
Ün alýp VEFA diye,VEFA halini yapan.
Örnek bir VEFA olup, vefa biz biz’e VEFÂ.
M M M
Ýnsanlarda Ýmanýn, alâmeti hayadýr.
Þimdiki rehberimiz, hayatta (pür haya)dýr.
Bu yolda yüz sürmemse, bizde ulu sevdadýr.
Gönlüme köþk kurdunuz, efendim siz’e VEFÂ.
M M M
Biz bir idik bin olduk, ihvan ihvan bin canýz.
Sýratii müstakýyymde, el ele tek ihvanýz,
Osman Nuri Topbaþ’la tüm Dünyaca vatanýz.
Gözlerimden süzülen, çaðlayan naz’a VEFÂ.
M M M
Ömer Çetinkaya’yým, mahlasým sa congeri.
Vefa’lý olanlara, yüreðim harman yeri.
Vefâ’nýn peþindeyim, Vefa göreli beri.
Nakþ’ii Vefâ izinde, kefenden tez’e VEFÂ. . .
M M M
Ömer Çetinkaya
Congeri
25.04.2010
-3-






Sosyal Medyada Paylaşın: