Belki de herþeyin bir zamaný vardý. Sevinçlerin ... Üzüntülerin... Ve tamamen kopuþlarýn ... Bunlarý Yaþamalýydýk . O sevinçleri... Üzüntüleri ...
Yaþamalýydýk diyorum ya . hayatýmýzda her satýr yaþanmalýydý . Ama sunu anlamýyorum . Neden sonu ayrýlýk olan birþeye giriyoruz Neden sonu üzüntü olan birþeye giriyoruz Yýkýlýcagýmýzý bilerek Hayatýmýzýn alt üst olacagýný bilerek Onlarý göze alýyoruz Sonra atamýyoruz içimizden ... Tekrar düzelemiyoruz Düzelsekte Yara alýyoruz Ýnsanlardan Nefret ediyoruz Kendimizden bile cektigimiz acý icin Neden Vazgecemiyoruz diye Kendimizden nefret etmeye baþlýyoruz
Bakýyorum insanlýgýn hayatýna hep üzüntü var .... yýkýlýþ
Belki Zamansýz raslýyoruz Yanlýþ anda yani Ummadýgýn anda Sonra bir bakýyoruz Gitmiþ Tam siz kabul etmiþken
Belki intikam ... Yani terkediþler Bunu o insandan baþkasý bilemez Ama Ýntikam altýnda Bir kördügüm var ... cözülmeyen unutulmayan
Yani Biz baþlýyoruz , O bitiriyor O baþlýyor biz bitiyoruz Yakayamýyoruz birbirimizi ... ZAMANSIZ YANÝ ... ZAMANSIZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
gamze karabulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.