Sabahýn ilk ýþýklarýyla merhaba derken güneþe Dudaklarýmda bir hece belirdi titrek bir ezgiyle Adýmlarým ise adeta birer birer geri götürerek Takvime hiç bakmadým, hangi ay, hangi gün diyerek Ne farkeder ki tezatlar içinde yaþanýyorsa Ha üç gün önce, ha beþ gün sonra Bir umut þarkýsý var dudaklarýmda Ne çýkarsa bahtýma Lafýna inanmam asla
Yüreðimse bir ýþýk hüzmesinin aynasýnda Anlatamacaðým yerde susuyorum Yaþamak gerek diyerek koþuyorum Ciddi bir vakarla Emin adýmlarla
Aþkla...
Hani bir varmýþ bir yokmuþ deriz bazen Dalarýz ya geçmiþi yad ederken Ah bugünki aklým olsa diye Sorgularýz kendimizi, yargýlarýz ya kederle Boþver, býrak kaldýðý yerde donsun Heybende biriken azýðýn karýn olsun Ufkun neden seni ninnilerle avutsun Keskin býçak gibi kesmesin seni hatýralar Evet, inkar edilemez keza ucube karanlýklar Bir yere yapýþýp kalandýr hep bahtý karalar
Umut de, hayat de ,biz de, koþalým el ele Ruhunu ayaz girdaplara teslim edenlere aldýrmadan Düþelim yarýnki güne, þiir mevsiminde...
Ey ömrüm, ey nev-bahar Mor menekþe buldular Ýnatla yaþayanlar Kuzguni siyahken bulutlar....
HAZAN..
Sosyal Medyada Paylaşın:
hazan444 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.