ÇİLE RÜZGARLARI
Bir köþe baþýnda duran öksüzün,
Üþüyen elleri üzüyor beni.
Umutsuz gözleri donduran hüzün,
Sanki zerre, zerre çözüyor beni.
Utanýrým elimde ki kalemden,
Nereye kaçayým ben bu alemden?
Bir pay düþer þansýma her elem’den,
Çile rüzgarlarý seziyor beni.
Merhametim yetmez derman olmaya;
Zalim’in zûlmüne ferman olmaya!
Baþlayýnca hýrsým harman olmaya,
Bir de, insanlýðým eziyor beni.
Kopmasýna kafi iken bir çýð’ýn;
Sesi duyulmaz bir küçük çýðlýðýn!
Gücünden habersiz þu sessiz yýðýn,
Yaðlý kurþunlara diziyor beni.
YAÞ der ki; iþine bak þu talihin,
Serçe gagasýn da çýrpýnýr þahin!
Günler umutlarýn elin de rehin,
Yýllar, imbiðinden süzüyor beni.
16.12.2000
Mehmet Yaþ
Þair / Þarký sözü yazarý
Tlf. Ev: 0 368 261 85 84
Cep : 0 541 303 19 54
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.