GÜLFEME SESLENİŞ

Gülfem’e söylediðim nice türkülerden arta kalan
Gecenin sýrlarý gibiydi þafakla mýsralara dökülen

Gamsýz akþamlara, sancýsýz doðumlar heyhat
Sýzlandýkça olgunlaþýrmýþ
Yarým sözlerde tükenir çoðu hayat
Sitem sýð dalgalarda bile artarmýþ
Kelimelerin kiridir Gülfem, yüzümde derinleþen.

Doðrulup her defasýnda yeni yeminlerle
Uzanýrken dualarým semaya
Ýçime düþen korlara inat
Tedirgin sözlere çizgi çekip
Alnýmýn teridir Gülfem, mýsralarda depreþen.

Köþklerin köhne yalnýzlýklarý filizlenir içimde
Türlü kefenlerin keten ipliðinde
Her dehlizde urganýmý örer cellât
Ýrkilirim her günahta içe dönüp
Alnýmda çizgiler Gülfem, herkese mahremleþen.

Ahirim de senden gelecek öyle sanýrým
Ne sýnýrlarý kalacak tarlanýn ne de nefesi kulun
Tek ayak darbesi eksik, kýrýlmaya hazýr sandalyenin.

Berrak bir pýnardýr düþünceme yaðan gölgen
Damladýðýn her yerde pür telaþým
Döküle saçýla eserini hisset
Dermansýz nöbetlere teslim edip
Hevessiz soluklar Gülfem, sensiz boðuþan.

Gülfem ‘e yine de son sesleniþim olmayacak bu
Kýlcallarýma kadar uzanan buðu
Açabilseydim sývazlanýp gönlünün kilitlerini
Hasretle kavrulurken bedenim
Daha kaç kez tekrarlayacak ayný tutkuyu

SÝNAN YILMAZ

Sosyal Medyada Paylaşın: