MOR SALKIMLI SOKAK
MOR SALKIMLI SOKAK
Seni düþündüm yine bu akþam üstü,
Gelmedin mor salkýmlar sana küstü,
Umutsuz bekledim sabaha kadar,
O çok sevdiðim yaðmurlar bile sustu.
Seni düþündüðüm de çýldýrdým yine,
Kahrettim seni benden çalan geceye,
Seni sordum yastýðýma,seni sordum boþ odama,
Hesap sordum yumrukladýðým duvara.
Mor salkýmlý sokakta ellerimi tut,
Okþa yine saçlarýmý dizinde uyut,
Ne çok sevmiþim seni,gidnce anladým,
Bu serseri gecelerimde sana aðladým.
Bu akþamda sensizliði anýlara sarýp içtim,
Kaybettikten sonra anlýyor insan,
Meðerse hiç kimseyi senin kadar sevmemiþim,
Bir dönsen;
En güzel yerinde biten bu rüya
Yeniden yaþanýr istersen
Yýldýzlarý sermez miyim ayaklarýna?
Geldiðin yollara toz olmaz mýyým?
Yine þafak söküyor…
Uykularý unuttu gözlerim,yine tavanda
Ne vardý diyorum.
Ah bir dönseydin son anda
Þarjörüne hasret sürdüm sazýmýn
Þimdi hüzün iþgalinde yüreðim
Ve ben hala o mor salkýmlý sokaklarda
Býraktýðýn yerdeyim…
Ahmet ÞENDÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.