Yýllar önce sana söylenmiþ bir söz vardý
Hatýrlar mýsýn bilmiyorum
‘Seni seviyorum’ diyordu telefonda
Sarhoþ bir ses... peltemsi dille
Yarým yamalak kelimelerle
Yüreðinin sesiyle sesleniyordu sana
Ýrkildi… Telefondan gelen ‘çat’ sesiyle
Burkuldu… Yüreðin içindeki korla
Gece indi gündüzün ortasýna birden
Öylece kala kaldý orta yerde
Kaç yýl geçti aradan
Hesabýný yapmadým sensizliðin
Yanacak her þey yanmýþ
Lavlar soðumuþ korlar küllenmiþ
Ara sýra sýzýsý vursa da sevdanýn
Derin bir ‘ah’ ile uyuþuverirdi zaman
Bir gün sana yeniden ve de aniden
‘Seni seviyorum’ derse dudaklar
Ýster peltemsi, ister utangaç, ister sarhoþ..
Yazýlmýþ ya da yazýlmamýþ þiirlerle
Ya da radyodan gönderilen þarkýlarla
Bil ki küllerinden doðan bir aþkýn yangýný var içerde
Gün ýþýðýný odama saldý
Yýllar önce kapattýðým perde
Bil ki; Bir sarhoþ sözleri deðildi onlar
Ateþi hala yanan bir yürek çýðlýðýydý
Tarih tekerrürdür derler ya hani
Bu gün yeniden duyarsan o sözleri
Yaþanan bir aþkýn, ya da duyulan bir sevginin
Ya da sevdalý bir þairin yürek sesidir
Satýr aralarýnda sýkýþýp kalan
Tanrý yazgýsý olmuþsa bu sevda
Gül sevmese de bülbülü
Bülbül þakýyýp duracak
Dalýnda……Lakin
Olacak mý gülün umurunda
Olacak mý?
29.04.2010/Samsun
Ýbrahim COÞAR