KUMRUM ÖLDÜ
Ýnsan ölür yakýnlarý dövünür.
Zengin ise cenazeyle övünür.
Yoksullarýn çocuklarý sürünür.
Bir kuþ ölse acep kime görünür.
Ýki güzel kumruydunuz dost bize.
Buðdaylarla besledik geldiniz göze.
Acý bir süpriz ile ürperdik bu gün.
Ah! güzel kumrucum ne diye öldün?
Yalnýz býraktýn eþini, arýyor seni.
Sen yoksun diye, yemiyor yemi.
Ne de masum kapattýn gözlerini.
Rahat uyu güzel kuþum orada emi.
Sabahlarý merhabayla sýrdaþtýn bana.
Merhametle bakýyordum küçücük cana.
Alýþmýþtýk yavuklunla, sana, yan yana.
Öyle zor ki vermek seni, kara topraða.
Guguk diye kanat çýrpmayacaksýn.
Balkona çýkýþým da olmayacaksýn.
Eþine yoldaþ olup, uçmayacaksýn.
Güzel kuþum kalbimiz de yaþayacaksýn.
SEVGÝLÝ ÞÝÝR DOSTLARI ÝNSANLARIN AÇLIKTAN ÖLDÜÐÜ, ÇOCUKLARIN, SÝVÝLLERÝN, ASKERLERÝN SAVAÞLAR DA ÖLDÜÐÜ DÜNYAMIZ DA BELKÝ BU DÝZELER BAZILARIMIZA GARÝP GELEBÝLÝR. AMA O HAYVANCIKLAR ÖYLE MASUMLAR KÝ..AFFINIZA SIÐINARAK YAYINLADIM..SEVGÝLERÝMLE.
MEHMET FÝKRET ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.