Kavimler göçüyor ruhlarýn sessiz çöllerinden ve öylesi bir tufan kum daðlarý barýndýran içerinde, Kesik kesik soluyor deri deðiþtirirken yakalanmýþ bir yýlan, Zehirini akýtasý var soðuk insan bileðinden sýcak siyah kanýna...
Damarlarým sinirlerim kadar gergin bugün! Sinirlerimse hiç olmadýðý kadar, Sýcak yaz gününde genleþen elektrik telleri gibi. Salýnýyor rüzgarda.. Kýþ olsada bulsam dengimi!
Yanýklara sarýlan gazlý bezler gibi derim Yaralarým kaþýndýkça derimi soyuyorum etimden Kan görmüyor gözlerim cehennem çadýrýnda uyurken bir bebek Kalp atmýyor bu defa göçsün diye dünya baþýma en büyük taþýmý kaldýrdým Nefesimi tutup çivisini çýkardým dünyanýn Silkeledim geçmiþi bozuk bir parayla oynarken yutmuþcasýna Amaçsýz boþ sallanýyor gözlerimin önünde Çýrpýnýyor belkide ama göremiyorum sahteymiþ dünya...
D. GÜRGÖL ~ [stowaway]
Sosyal Medyada Paylaşın:
Stowaway Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.