ama diyor insan

bilirim kuytularda beklemeyi
ellerin bacaklarýn arasýnda
çömelmiþ dururken
çaresizlik halini...

ama diyor insan;
tutunmalýsýn diyor
dönen çarkýn bir diþine sende
yükseðe cýkabilmek için

ama diyor yine insan
zembereði çýkmýþ hayatýn
çarkýna tükereyim
dönmüyor ya benim için

bir daha ama diyor insan
zaman diyor saatler
dönmesede akar
rüzgardýr zaman katýl diyor
önüne, þurda ne kaldý
ölüme...

sonra ama diyor
yalnýzým ben hemde çok
kimse yok
bugün günlerden ne olduðunu söyleyecek
kaçýrýrm önemli þeyleri...

ama diyor sonra
bu burnumdan gelen hayatým mý
bir iç çekiþle toplanýr mý
sonra diyor nefes almak kadar basit yaþamak...

ama diyor
tam bulmuþken kendini
çaresizim diyor
çileler, yumak yumak
kendim mi ördüm bu çileden baþýma bir çorap...

ama diyor
bu labirentte kaybolmak
kader diyor
ama yürüdüðün sürece
hep çýkýþ var düþünmüyor...

ama der insan
amaçsýzlýkta
varsa bir amacý
olmaz ama’sý...

girift bir bilmece
ama ...
umutsuz olma...



Sosyal Medyada Paylaşın: