Niksar-ım

Kelkit vadisinin, nadide yeri,
Yeþil Niksar derler, yiðittir eri,
Türküsü söylenir, eskiden beri,
Daniþment-ten yadigârdýr, Niksar-ým.

Bin yetmiþ beþ yýlý, mevsimse bahar,
Kelkit ovasýn da, þahlandý katar,
Neokaseria þehri, oldu bize yar,
Daniþment-ten Selçukluya, Niksar-ým.

Otuz iki sene, baþkentlik yaptýn,
Türklüðün þanýna, ayrý ün kattýn,
Rumlarý bu elden, sýyýrýp attýn,
Osmanlýyla devran sürdün, Niksar-ým.

Çanakçý deresi, ortadan akar,
Leyleðin aðzýn da, yýlana bakar,
Kireç köprüsünden, Kelkit-e çýkar,
Su sesiyle beraberdir, Niksar-ým.

Erzurum-lu Emrah, Niksar-da yatar,
Melik-gazi zaten, burada katar,
Kýrk kýzlar türbesi, onlara bakar,
Tarih kokar her bir yanýn, Niksar-ým.

Taþ ocaðý, artýk taþ çýkarmýyor,
Nüfusu otuz bin, hiç çoðalmýyor,
Buradan gidenler geri gelmiyor,
Hallerini soran yok mu? Niksar-ým.

Þair deloðluyum, Ýsa-dýr adým,
Daima Niksar-da, kalmýþtý yâdým,
Senden gayrýsýn da, yoktur muradým,
Fidanlarýn huzur sürsün, Niksar-ým,
Bundan sonra yüzün gülsün, Niksar-ým.

04/10/2010
Sosyal Medyada Paylaşın: