Varsýn uçmayý unutsun kanatlarým, Kaf daðýnýn eteklerinde Küçük bir düþ aðacýnýn altýndaysam eðer...
Varsýn, yüzmeyi unutsun solungaçlarým. Say ki; hüzün nehrinde can çekiþirken, Terk edilmiþlik koyunda yan yatmýþsýn. Ben, diz çöküp ellerinde soluklanmýþým... Sen kapýlýp akýntýya yeniden yüzmüþsün.