Ben masumum Hakim’im! Ama þahidim yok. Ýnanmamakta haklýsýn belki suçsuzluðuma. Ne yalancý, düzenbazlar geçmiþ huzurundan; Kaç kalem kýrdýn kim bilir bu uðurda.
Elin suçuyla yargýlama beni Hakim’im! Ben o suçlarý iþlemedim, Ben katil deðilim; Ýçindeki huzuru ben öldürmedim.
Ben masumum Hakim’im! Suçluysam, ortaðým sensin; Kendinde de ara kusuru. Ýlla kýracaksan kalemi Ýlk kendin için kýr, Sonra benim için.
Ben bu kadar masumane gelmiþken karþýna, Sen benden daha günahkarsýn. Gel Hakim’im, kabul et; Ben masumum, ben baþkayým. Koy kalemi yerine, Saðlam kalsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
BoNCuK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.