................................................................ Ne cabuk geciyor . Geçmiþe bakýyoruz .... Birde geldigimiz noktaya ... Sanki dünmüþ gibiler ... Gecen seneler ... Sanki dakikalar önce yaþanmýþ gibi ...
Baþkalarý " bunun cocuklugunu biliriz ya " diyor Belki de en iyi cümle bu ... cocukluk ... cocuklugumuz ... sokakta geçirdigimiz dakikalar
Cocukken hiç büyümeyecekmiþiz gibi gelir . Ama bir bakarýz... " buyümüþüz be " deriz . Seneler ne cabuk gecti deriz . cocukken büyümeyi özleriz . büyüdügümüzde cocuk olmayý ... Bu nedenle her iki dönemi de tam olarak yaþýyamayýz . Hayaller buna izin vermez .
Þimdi cocuklugumu özlüyorum . En büyük yaranýn "yere düþmek" olmasýný Baþka neden üzülürdüm bilemem ama ... Bakýyorum da ne boþ þeyler için üzülüyor musuz... Keþke þimdi de en büyük yaramýz bu olsaydý . Þimdi de ... yarýn da .. Büyüdükçe anlýyor insan bunlarý ...
geçmiþe bakýyorum da Ne cok kayýp vermiþim ... Ne cok yenilgiler almýþým ... Ne cok üzmüþler bizi ... Ve bunlar sadece baþlangýç ... Ama farkýnda degiliz ...
Cocukluk diyorum ya ... yazdýkca yazýlýr . En iyisi bitirmek ...ne dersiniz ? Özlemle dolu bir hayat yaþamazsýnýz umarým . Ýnsan özlemi Geçmiþ özlemi Kazanmanýn özlemi ... Bizi terkedenlerin özlemi Ama herkes yaþayacak ... Zorundayýz ... O zaman ... en iyi söz ... En az özlemi çekmeniz dilegiyle ... ........................................
Sosyal Medyada Paylaşın:
gamze karabulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.