Yürüyorum zaman ve mekân arkamda,
Her geçen gün ayaklarým fersiz,
...ve ben nefessiz...
Koþuyorum istemesem de,
Beni eriten zaman tünelinde...
Yolcuyum gidiyorum;
Gitmek istemesem de...
Çantama bakýyorum; azýðým eksik,
Gözlerimde yaþlarla kalýyorum çaresiz...
Zamanýmý harcadým; bonkör ve hesapsýz.
Piþmanlýklar içinde, tövbekâr oluyorum...
Rabbim affýn büyüktür; affýný umuyorum.
Yýlmaz Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.