Trabzon'um
Seni seyretmek için bakýyorum damdan
Islak bir taþýn üstüne mendil serdim, oturdum arkasýndan
Bir mavilik, bir yeþillik, bir gizem gözleri kamaþtýran
Biri havadan, biri sudan, biri doðadan..
Karadenizi seyrediyorum, “Heeeyt bee” diyorum içimden
Bir coþku, bir tatlý hüzün sarýyor içimi birden
Sonra bütün kötülükler, bütün çirkefler geçiyor beynimden
“Burasý neresi” demeden, çekiliveriyor zihnimin köþesinden
Uzaktan bir gürültü… Patýr patýr... Bir silik leke, neymiþ derken
Gözüme takýlýveriyor bir tekne, bir filika aniden
Sonra içimi çekiyor uzakta yýllarca kalmýþ bir bedenin diliyle
Oooooh! diyorum ciðerlerim açýlýyor, iyiceden iyiceden
Ufuktan bir feribot geçer yarý geceden
Bir siren çalar peþinden,dalgalarýný yetiþtirir ve sana,
Selam niyetiyle arta kalan, bir avuç duman...
Ve nihayet! Kalkýyorum mendilim ýslanmýþ oturduðum yerden
Taa uzaktan sesler geliyor, belliki yaðmur yanaþmakta Rize’den!
Birde þiir yazmak istedim ayrýlmadan ona uzaktan
Ve yine devam ettim yalan yanlýþ,
Bir baþtan, bir ortadan, bir sondan...
Ve nihayet..! Ayrýlýðýn verdiði derin bir hüzünle
Ýstedim baþýmý semaya kaldýrýp
Bunlarý nasip kýlandan
“Yarab!” dedim seslice, “Ayýrma ne olursun,
Bir Ana’dan, Bir Sýla’dan, Bir Yar’dan...”
Sefa Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.