Ben Gazze! Kurþunlar arasýnda dolaþýyorum. Sesim çýkmýyor… Elimde bir mumla geleceðimi arýyorum. Silahlar susmuyor… Ýçimden aðlýyorum, dünya konuþmuyor.
Ben Gazze! Karanlýklar arasýnda Uykuya dalmýþým… Bir yer var… Yüzlerinde yalan yok. O’na sarýlmýþým. Ben Gazze, Gazze de bir gün yaþamýþým.
Sular hiçbir zaman elmas akmadý burada, Hani toprak mistir ya, hiç kokmadý burada, Ki burada hep barýþ þarkýsýna hasretim, Onun için yazarken titriyor ellerim, Ben Gazze, kara haberin hep duyulduðu yerim.
Boþ kovanlarý topluyorum yerden, Çocuðum iþte! Bir oyun geldi aklýma, bilmem nerden? Biri geliyor büyükçe, sen kimsin? Demeye kalmýyor, Yeni bir oyun kuruyor kefenden, Ben Gazze, vücudumun içinde kancalar…Neden?
Dumanlarýn arasýndan çýkan ses… Bir anne daha, gözleri kan çanaðý, Ne olur sus aðlama… Ana! Bana soruyor, “ne oldu oðluma?” Cevap veremeden…
Bir de o kayboluyor, yitiyor ellerimin içinde, Ben Gazze, sen Ýsrail, kurþun kalbimin içinde…
Ertan SÖNMEZ Sosyal Medyada Paylaşın:
ertankorkut01 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.