Gülüm gülsün derken hazan vurdu gönlüme.
Tebessümü çok gördün kilit vurdun özüme.
Daha þafak sökmeden rücu ettik gurbete,
Ne zaman aklýma düþsen darbe üstüne darbe…
Muhkem bir fikirdin beynime kazýdýðým,
Bütün cihana yeterdi sana olan hasretim,
Her yer kar boran, ateþli bir hastayým,
Bülbüller göçtü yine, bilsen nasýl yastayým.
Neye yarar benliðim sevdan yoksa yürekte,
Varlýðýnýn güneþi doðsun anbean üstüme,
Misk-i amber sürünüp kýyam durdum karþýna,
Ne kadar uðraþsam da yalan oldun sen bana.
Çile damýtýr gözlerim gözlerine deðeli,
Kaderin sillesini yemiþ gönlüm bir deli…
Ýflah olmaz bir daha þu bendenin yüreði,
Nefretle mi örülmüþ ömrümün her köþesi?
Sýrlý bir hayaldin gecelerime sakladým seni,
Ansýzýn uyanýnca sonsuzda buldum gizi.
Gözümden çið akardý köpük köpük aðardý,
Umudun gömleðini ayrýlýklar soyardý.
Habib’in aþký için gönlüme doðsun da vera,
Ayrýlýk yangýnýma atmasýn hiç kimse çýra.
Rabbin maðfireti boldur yalvaran yüreklere,
Yetmez mi sana bana vuslata giden vaha?..
23 Nisan 2010 Cuma / KUMRU - Eþref YILMAZ