Dünya üzerinde gerçek bir iliþkidir bu bence,
Yavrularý ve onlardan ayrý olamayan anne,
Ýki taraf birlikteyken baþlarlar uzun hayata,
Sonrasýnda da sürer bu birliktelikler aslýnda…
Çocuklar anneden ayrýlýr ama birliktedirler,
Canlarý yansa da anneleri bunu hep bilirler,
Okul, askerlik, meslek ve sonrasýnda evlilik,
Arada ayrýlýklar olsa da sürer hep birliktelik…
Bunun için annelerin elleri hep boynundadýr,
Onlarýn kulaklarýnda duyulmaz bir ses vardýr,
Bu ses ayrý kaldýklarý çocuklarýnýn ahvalidir,
Bu ses onlara Rabb’lerinden gelen hediyedir…
Çocuklar huylarýný da kendi annelerinden alýr,
Hem genlerde vardýr ve hem de alýþkanlýktýr,
Ýki yönlü olunca saðlam bir benzerlik oluþur,
Hayatta ayrý kalsalar da onlar birbirini bulur…
Anne çocuksuz olamaz, çocuklar da annesiz,
Dilerim Rabb’imden onlar kalmasýn kimsesiz,
Hayata saðlam baþlamanýn özü bunda saklýdýr,
Herkesin ortamýnda büyümesi daha saðlýklýdýr…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.