Cep Ağa
Yüreðimde ateþ var, dilimde kýþ cümleler
Ben kaçtýkça hep geldi hiç mi yorulmaz dertler
Gök evinde uyuyan melekler bile sessiz
Yürek pencerem kýrýk üstelik çerçevesiz
Ne yöne dönse yüzüm karanlýðý yakalar
Kanýmdýr dediðim can, acýmaz çelme takar
Açarým ellerimi yalvarýrým yüce’ye
Ne olur merhamet et, deðiþ yazgýmý diye
Yaradanýn önünde diz çöküp affet derim
Tövbelendikçe yürek, günaha sýrt dönerim
Zalim kabuslardayým, düþlerim katran rengi
Hayat konforlu tren, yük vagonuyum sanki
Umutlarým kanýyor, huzur kuþ kafesinde
Kilit altý edildi ömrüm kuyu dibinde
Hangi yana bakýnsa göz, düþer kapaðýndan
Kirli, atýk sularým dökülür duvarýndan
Parçalanmýþ ekmeðim karýnca yuvasýnda
Akrepler kemiriyor, vicdan ayak tasýnda
Baþý kopuk cellatlar kanýmý yalamakta
Aðacýn kovuðunda asi kurt avlanmakta
Güvenme hiç paraya, düþer bir gün cep að’a
Yok ise akýl ser’de, eþek sürülür daða
Gelme üzerime hiç, kalmadý çare bende
Yeter usandým felek döndürme çemberinde
Gideceðim yer, viran olsa da indir beni
Ýstersen çöle atýp yýlana döndür beni
Tövbe bozdurma bana, yeter dilini baðla
Öfke dolu kalpleri kin temizlemez, aðla
Nurcan Talay
24.04.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.