ne zaman adýný kalemime teslim etsem,
yüreðime þiir düþüyorsun
ezgi ezgi
sevgi sevgi
kucaklýyorsun kara bulutlarýmý beyazlara
yaðmur yaðdýrýyorsun bereketinle esmer topraklarýma
ve
ne zaman serinlemek istesem gölgende
güneþi unutuyorum
yýldýz yýldýz saçlarýnýn kokusuna rast geliyorum
geceleri
gündüzleri ise
gözlerimi açmak istemiyorum
yaþamak için
ruhumda zaten aþk
zaten aydýnlýksýn
yeter artar bana
bakýþlarýma doðru bir sýcak gülüþün
sol yanýma bir masumca süzülüþün