YALNIZLIK SENFONİSİ

Sokak satýcýlarýnýn sesleriyle uyanýyorum uykumdan
Akþamdan kalma bir kahýrla yýkayýp yüzümü, çýkýyorum sokaða
Bulvarlara akýyor durmadan
Gözleri ýþýksýz kadýnlar ve yeni yetme kýzlar
Aþklarýný denizin kýyýsýnda ararlarken, yüreklerini çaldýrýyorlar
Kanat çýrparak geçiyor
Baþýmýn üstünden akþam rüzgarý
Yorgun belleðimde eski acýlar
Koþarak dönüyorum evime
Mutlu apartmaný’ nda mutsuz insanlarla
Tozunu alýyorum acýnýn, hüznün bir de kederin
Ýmgeler üretiyorum acýnýn madeninden
Oðlumun üç yaþ fotoðraflarýna bakýyorum
Kar üstünde can vermiþ
Bir serçe gibi duruyor tel çerçevede...

Kirli ve amansýz büyüyor gece
Geceyi elinden tutuyorum
Elim alev almýþ gibi yanýyor
Kentin bacalarýndan savrulurken hüzün
Beynimin çýkmaz sokaklarýnda
Giderek artýyor çekiç sesleri
Ýki baykuþ ötüyor iki dalda
Kýrmýzý bir akrep ýsýrýyor yüreðimi
Yüreðim iki parçaya bölünüyor
Aralýk kapýdan karanlýk geliyor
Örtmeliyim, kimsesizliðim duyulmasýn
Akan zaman saçlarýmý aka boyuyor
Mutsuzum, parasýzým, kaçaðým
Kapýlar hep üstüme kapanýyor...

Yeni bir þiire baþlýyorum gece yarýsý
Yalnýzlýðýn rahminden çekiyorum dizeleri
Bir serçenin donmuþ sesinden
Biliyorum, onsuz tadý yok dünyanýn
Yok artýk sevdiðim o siyah saçlý kadýn
Ne olur çok sigara içme diyen
Hani bir zamanlar eli elimde
Sýmsýcak türküler söyleyen...
Sosyal Medyada Paylaşın: