Secdeye Seken Kuşlar
“Yüreðin kýbleðahým dönerim tur daðýnda”
“Cümle melekler pervane ateþinde harýnda” batýnýn esiri deðildir insanoðlu
akýl ihsan eyledi cümlemize yaradan
gözlerden süzülen her damla yaþ deðerli
ayaklarda aþýnan keçi derisi çarýklar
sývasý dökülmüþ gönül bekçileri
kapýlarý aþýndýran her sohbet deðerli
inadýna bu serüven
bir meleðin kanatlarýnda seyr-ü sefa
hava boþluklarýnda zorlanýyor seyahat
bulutlarla temaþa ediyor kuþlar
kimi kanadýný yoluyor dertten
kimi de secdeye yüz sürüyor
pervane döndükçe sazendeler
kalburla su taþýmak gibi hayat
topraða ekilmek gibi kökünden
önce geçimini saðlar organik
sonra üþümesin diye yaðmurda
üstüne örtülür bereket ana sýcacýk
yani ondan gelen ona kul derinlerde
“dost dost diye nicesine sarýldým”
“benim sadýk yarim kara topraktýr” der Veysel gönül gözüyle dilinden
yaþamak sabýr verir insana
öyle gemler vurur ki iradesine
bütün þehvet duraklarýnda mimlenir
ve bütün iyi niyetlerde demlenir
musalla duraðýnda herkes eþitlenir
20.04.2010
bütün mesafe iki metre kefeni giyince eþitlenir kimse götürmez dünya mülkünü
kimse Karun kalmaz saf altýnlarda yüreði yanýk kuþlar gibi vurur kendini secdeye
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.