ÜMMİLİK
Nasýlda ümmileþtim, kendi alýn yazýma,
Yirmi üç bin gün geçmiþ, Okunmuyor yinede.
Nice kurtlar üþüþtü, bileðime pazýma,
Dedeleri yaþlandý, mezar kazar sinede.
Beynimdeki her kývrým, birer kördüðüm olmuþ,
Ýçlerine cinnetlik, kaygý virüsü dolmuþ,
Gönlümdeki gülleri veledi þeytan yolmuþ,
Bir hayli rýzýk çýkmýþ, öfkeye de kine de.
Vesvesenin devleri, sinsi sinsi yaklaþtý,
Zafer kazanmýþ gibi birbiriyle koklaþtý,
Maskeleri düþünce, her þey birden farklaþtý,
Artýk zarar veremez, imana da dine de.
Kaçtým o küflü yerden, deðiþik mekândayým,
Esrarlý bir çarþýda, bir baþka dükkândayým,
Gönlüme mihman geldi, ben ise mihmandayým,
Ýhtiyacým yok artýk, saraya da in’e de.
“Eþrefi mahlûk” insan, aldanýr mý? gölgeye,
Verdiði her kararý, dayandýrýr belgeye.
He mi Turu-Sina ya, hem de emin beldeye,
Allah’ýn yemini var, zeytine de tine de
Doðu batý kalmadý, bütün zamanlar durdu,
Hikmetlerle bezenip, süslendi gönül yurdu,
Mülke Süleyman geldi, kalbime otað kurdu,
Hükmediyor buradan, þeytana da cine de.
Bir Rahmeti ilahi, yüreðime damladý,
Yaralýnýn gönlünde, yara izi kalmadý,
Bilmeyene sözüm yok, anlayanlar anladý,
Üçe, kýrka bir baktýk, hatta yetmiþ bine de.
17.04.2010…….Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.