nisan yağmurlarında gözyaşlarımı kurutuyorum

keþiþ bir acýnýn mabedinde tutuþarak çýra misali
yari canan, hesapsýz sorgularýnla mýhlýyorum beynimi
sorgu zade yüreðim çýkmaz yanýtlara uzanýrken anlamsýz
sözüme dövünüp, özüme sövüyorum bu gece

zamanýn izleri kocaman yarýklar açýyor yüzümde
güvez renginde duruyor þavkýmdaki cemalin
heybe madam, fezaya uzanmamýþ eller hakký bilmez
rahman katýnda seni yüreðime mazhar eyledim

anlamadýn
þimdi yanaklarýmý öpüyor gözyaþlarým
dön bak ruhumun ecrinde yarattýðýn eseri
görmediðime inanmam, hakký bilmem diyorsun
o zaman gör bak, beni bil, bil ki seni sevdim

vay be…
örselenmiþ aþklarýn yalnýzlýk dramýnda ikimiz
iki farklý lehçede, farklý iklimlerin koynunda çelimsiziz
ah sen, laf dinlemez, söz söyletmez sevgili
on ikiden baþarýyla taktýn asýl çelmeni

þimdi içimdeki haydut çocuklar ölü
yitirilmiþ duygularýn küllerini savuruyorum
bakma öyle yüzüme, bakma
nisan yaðmurlarýnda gözyaþlarýmý kurutuyorum.


Sosyal Medyada Paylaşın: